Pitong araw bago sumapit ang araw ng Pascua (Pag-iisa)

Part 8

Sana nga ay araw-araw ay Pasko, narinig ko ang
mga ikinanta na may dalang magandang himig sa
aking dalawang tainga. Inisip kong ang tunay na
pasko ay wala sa iba, nasa naghihinagpis at pagsa
sakripisyong pagbuhos ng dugo sa kanilang mga balat,
ginagawang pawis ang bawat dugong nananalaytay kay
itay, tinatanong ang sarili, “ano ba talaga ang tunay na
araw ng pasko?, may pag-ibig ang bawat isa?, ang
pasko ba ay para sa araw lamang ng disyembre?, sinasabi
nilang tahimik ang gabi kung pasko at banal ang gabi?”.
Nalalaman ko din naman, ginawa nilang ordinaryong oka-
syon ang pasko, ginawang okasyon at hindi ginawang
parte ng buhay sa araw-araw na pamumuhay, akin
ngang narinig, “hmig pasko’y laganap, mayroong sigla
ang lahat, wala ng kalungkutan….”,sinabi ko sa sarili,
“hindi totoo ito”, may mga taong nananatiling malungkot
kahit dumapit ang araw ng Pascua. Sa pagbalik sa nakaraan,
nalalaman ko ang himig ng sinasabi ng bawat tao; inihahanda
na ang mga pangunahing dadalhin sa araw ng pasko,
ipagdidiwang ang araw ng pasko at pagmano kay lolo’t
lola, ninong at ninang, kuya at ate, nanay at tatay, batang
kapatid, pamangkin at mga inaanak, mga tradisyong
hindi mawawala. Batid ko sa aking sarili Alexis, ipagdi-
diwang ko ang okasyong ito, nais ko sanang makita
lamang ang masasayang tao, nagkakasamang mga
pamilya, walang lungkot at tanging saya ang namu-
mukadkad sa bawat puso ng marami, nais ko sanang
magliwaliw na may dadalang pera, kumain lamang at
uminom hindi ng alak, bumili ng gamit na mapapakina
bangan sa huli, magbigay ng mga di magagamit na pera
o bagay man. Lugod kong ikatutuwa ito ngunit ikalulungkot
ko namang wala akong kasama sa paglakbay, ibubuhos
ko baga ang aking mga luha dahilang walang kasama sa
buhay o titiisin ang kalungkutang yaon hanggang pumanaw
ang araw ng Pascua Alexis? Nais ko rin namang matikman
ang saya nila na gaya kong walang halos pasko sa damdamin,
at may lungkot na bakas sa aking mga mukha. (Itutuloy.....)

-Alexis
1960

Pitong araw bago sumapit ang araw ng Pascua

Part 7


Malapit nanamang sumapit ang araw ng Pascua, marami
nanamang may pera, abala sa mga paghahanda ng panibagong
bilihin, mga panibagong kagamitan at gadyet na
binalutan ng ibat-ibang dekorasyon at desayn na
pang - regalo, panibagong kasuotan, panibagong
galaan sa gimikan, panibagong pabango, pitong araw
na lamang ay sisibol na kasi ang araw ng Pascua. Sabik
na akong makapag-gala kasama ang aking pamilya, o
di kaya ay mga kaibigan, ang kanilang irog sa buhay; sa
baywalk; mga naggagandahang ilaw, mga ilaw na
nakasabit sa bawat punong madaanan at hindi na alintana
ang ingay ng mga karwahe’t sasakyan. Sa maynila nga ay
maraming nagsisulputang mga kainan at mga parke,
madilim man ay masayang pagmasdan dahilan ng
dalang ningning sa bawat tanaw ng mga mata. May
nalalaman ako na kanilang ginagasta ang mga pera
datapwat hndi alintana ang kamahalan ng mga yaon,
masasarap na mga pagkain, mga taong dinudumog ang
bawat bagay at lugar na sa kanilang mga mata ay
dumaraan, iba na ang naaamoy at nararamdaman
kong atmuspera. Naririnig ko na ang mga putukan at
ningning na sumasaimpapawid at sa kapaligiran, bitbit
ng mga murang edad ang mga pulbura’t pangsindi,
nagliliwanag ang kalangitan sa gabi, may mga kantahan
kasabay ang mga handang serbesa, may mga pulutang
dala ang mga kaututang dila, ibinabandera ang ingay
mailabas lamang ang nais na kasiyahan; minsanan lamang
kasi ito. May nalalaman din naman ako, may mga taong
simple lang mamuhay sa bawat taon, sampung pansit
kanton na binili ni manang sa tindahan, isang malaking
plato nay may ispageti at isang pitsel na may laman ng
dyus ang mga ihahanda ni ama at ina’y pitong araw bago
sumapit ang araw ng Pascua. Pitong araw bago sumapit
ang araw ng Pascua, knikanyang mga ikinakanta ng mga
kababaihan at kalalakihan pati narin ang mga batang nasa
lansangan ng bawat gabi ay may kanikanyang kantang
inihahandog sa bawat kabahayan. “sa may bahay, ang
aming bati; meri-krismas na maluwalhati, ang pag-ibig
ang siyang naghari, araw-araw ay magiging pasko lagi,
ang sandipo napagparito, hihingi po ng aginaldo at kung
sakaling kami’y perwisyo, pasensya na kayo kami’y
namamasko…… ”, ang kanta ng mga bata sa harap ng bahay. (itutuloy.....)

-Alexis
1960

Bisita

Part 6

Ang mga sinabi ni Alexis ay ito: "Ang pagbisita mo
ay siya kong ikatutuwa, makinig ka sa aking mga
bulong ng labi, may mapulang labi, may mabilis na
pagtibok ng matikas na dibdib". "Magpahangin ka't
magpalamig sa hangin, tumitig ka sa paligid mo at sa
mga patay sinding ilaw ng pascua". "Makikita mo ang
pita ng iyong laman sa sandaling ikaw ay mag isa't
walang magawa, hinahanap ng iyong laman ang panan
daliang nais, ang pita ng iyong laman ay nariyan na.
"Halina sa aking piling, lumapit ka, hubarin mo ang
iyong kasuotan. "Manginig ka sa aking gagawin;
ang iyong bulaklak na kung sariwa'y masarap sa dila",
"hawakan mo ang aking mga kamay, yakapin mo ang
aking katawan at ramdamin ang init sa akin, idikit mo
sa aking matikas na dibdib ang iyong malaking dibdib,
iparamdam mo sa akin ang iyong kalibugan ng iyong
katahimikang basag; tumingin sa mata at nagbabadya
ng pangahas na pita ng laman at malalim na pagnanasa".
"Iyong basain ang laman, maganda't masarap kung
iyong hihipuin"; "hipuin mo pa ng iyong mga kamay
ang buo mong katawan,nariyan na; mananatili ang
bango sa iyong bigkis sa dibdib; dadamhin ko ang
iyong mga hita, ibuka mo at ipakita sa aking mga
mata at nangangahas na pita ng aking mga laman.
"Halikan mo ako sa aking leeg, sa tenga, sa labi, sa
dibdib, sa puson pababa; hayaang isipin ng iyong
isipan ang libog, hayaang gawin ng iyong kamay
ang ninanais na paghipo sa maselang katawan,…
bahala ka". Lalasapin ko ang pawis nating dalawa,
magsaya tayo’t huwag hayaang masayang ang oras,;
ihiga mo pa ang iyong katawan mahal ko, ang libog ng
iyong katawan na kaaya-ayang pagmasdan. “May
dilim pa sa ilalim ng buwan at ang buwan ay tila mga
mata ng pusa sa pangil ng dilim”. “Marahan kong
ipapatong ang nag-iinit kong katawan sa iyo oh dalaga”,
masikap kong paliligayahin ka sa gabi ng iyong pagbisita,
tikman nating dalawa ang ating libog, pakinggan mo
ang bawat uyog at ingay na tumatapik sa balat mo…
masarp….ibabaon ko at magbibigay ng mas lalong
masarap….masarapnarito na..! narito na…!; oh ang
buhay natin, gaya ng isang nagniningas na apoy at
pagdakay ubos na ang nakasalang gatong, manghihina
ang ningas at tuluyang magdidilim ng kasalukuyan;
iyong dagdagan ang kanyang baga at magniningas ng
mainit”. “Pagod na ako dalag, ibinuhos ko na ang aking
lakas mapaligaya lamang kita oh mahal ko, sa uulitin…
sa uulitin pang muli….hanggang sa iyong muling pagbisita
oh pita, magpahinga natayo, ipikit na ang mga mata….
ipikit na…”. (Itutuloy.....)

-Alexis
1960

Bumabagabag sa isip ni Alexis

Part 5


Ala una ng madaling araw ay nananatiling gising ang
aking diwa, nagbabakasakaling may marinig sa
sasabihin ng bulong ng isip. Nasaksihan ko ang
kasamaan nga, naririto't hindi nalalaman ng marami
na may makapangyarihang tao sa lupa at siyang
ginagawang bato ang mga pusong puspos ng maka
mundong nais. Lulan ng malaking pag-iisip ko ay ang
bagabag, bumabagabag sa aking ulo, kinakalabit ng di
kawasang pag-gising sa gabi at araw, pinaiikot ng ulo
ang katawan sa higaan, hindi makatulog at di malabanan
ang walang humpay na lakas ng sariling diwa.
Natatakot ako sa kung anong mangyayari sa wakas
ng lupa at sa dagat o bago man mangyari ang lahat
ng ito ay ipinananalangin na huwag maabutan ng
dilim ang mga matang nananalaysay sa liwanag,
ramdam ng aking pag-iisip ang bagabag at ang
dala nitong gulo sa balat ng alabok, tinatanong sa
mismong sarili kung sino ang taong yaon o ano ang
gagawin niya sa oras na dumating ang kanyang
masayang araw ng pag-dalaw sa mga kaluluwang
naninirahan nang buhay. Sarili kong konsensya ang
siyang tumatakot sa akin, sa aking kaluluwa, sa aking
diwa,.....oh bagabag sa isipan ko; kailan ka mawawala
at titigil ng iyong pag-dalaw. May tanglaw ang gabi
at may tanglaw ang umaga, sinong papanig sa dilim
at sinong papanig sa liwanag? Bagabag sa isipan ko,
"malalaman ko ba kung ako'y tulog ay babalik na sa
alabok?", "iminumulat ko ang mga mata ko at ako'y
bumabangon, isang panibagong araw ang sasapit"
Alas dos ng madaling araw, tila sariwa ang gunita
ko, walang ihip ng hangin, ni pagkagutom, ni pagka-
uhaw, ni antok man ay di ko maramdaman, tanging
pawis ang nanalaytay sa aking mukha, nakaupo't
nagiisip, natatakot sa sariling higaan, sambit sa sarili,
"ayaw ko pang matulog pero hinahamak ako para
humimlay na, hinamamak din naman ako upang mag-
isip pa", tinanong sa sarili, "ganito ba ang aking kapasidad
sa buhay, ganito ba ang takbo ng aking buhay, ganito ba
kung papaanong ako ay bigyang bagabag sa isipan ko?
ganito ba,ganito ba...?", lahat ng ito ay siya kong tinanong
ng walang humpay. Kinapootan ko ang gabi sapagkat ako'y
binabagabag ng lalaking yaon, datapwat nalalaman
ng sarili na hindi pa tapos ang lahat ng ito. Kinapopootan
ko ang gabi ng aking bagabag. (itutuloy.....)

-Alexis
1960

Ang gabi ng araw ng Sabado

Part 4


Malamig sa akin ang gabi, di ko mahawakan ang
malambot na hangin, tititig nalang ba ako sa ulap
upang makawasan ang patak ng luha at manatili
sa mata na lamang? Sa may malapit na tanawan
ng bituin sa alangit, ako ay naka tayo at malalim
ang iniisip. Parang gusto kong umiyak pero ayaw
ko, gusto bang sabihin ng puso ko na walang nag-
mamahal sa akin? Ano ba talaga ako sa mata ni ina'y?
natatakot ako na sa bandang huli ay pabayaan lang
ako ni ina'y at ako'y maging palabo'y sa lansangan
(lumuluha..) Pero sambit ng aking dibdib na bago
man iyon mangyari ay patatatagin ko ang aking
damdamin kahit na walang magmahal sa akin at
sarili ko lamang ay lalayo ako at maghahanap ng
kasiyahan ko sa buhay. Mariin kon rin namang
sinasabi sa aking sarili na may silbi rin naman ako
pero tawagin mo ang aking pagalan at darating ako
at sa oras na hndi ako mahagilap ninoman ay hindi
ko sasadyaing di sumipot sa pagkakataon. Naghanap
ako ng binibini ngunit wala akong makita, aking
siyang binigyang pansin ngunit hindi ako pinakinggan,
ako'y nagpakitang baba ng loob upang masaksihan
ng kanyang puso ang aking pakiramdam ngunit hindi
pala ito ang naging batayan sa sandali datapwat may
mga bagay silang tinatangkilik liban sa mga sinabi ko.
Kanilang iniibig ang mga nag gagandahang lalaki, may
pera at mayaman, naililibot ng kanyang irog ang irog
at nadadala ng mabulaklak na pananalita at nagbubunga
ng sandaling saya. O ang tao nga'y may kanya kanyang
gusto at ayaw, iniisip ko na sana ay mawakasan ko ang
lahat ng ito at mapagtagumpayan ko sapagkat gusto
kong maramdaman ang malaking ganti ng langit sakin
kung ako man ay sasabak sa kasamaan ng tao. Silang
mga tao ay namamata at nang aapi, sabihin man ng
kanilang labi o hindi ay marunong akong makiramdam,
marunong mahiya at marunong umunawa. Lumapit
ako sa dalaga dahil gusto kong mag pahangin, lumayo
siya na sa kanyang dahilan at iniisip ay maaari ko siyang bastusin,
maaaring nakawan, lumalayo siya dahil hindi nya ako
kilala, minamata ako ng kanyang mga mata na parang
gusto niyang sabihing "sino ba ito at naririto sa
tabi ko, sana umalis kana diyan!" malinaw ang lahat
sa akin, iniintindi ko na lamang ang kanilang iniisip
sa akin pero ano man ang kanilang ipuna sa pagkatao
ko ay malulungkot ako ngunit ang pagkatao ko ay
hndi mawawala't magbago man. (itutuloy.....)

-Alexis
1960

Ang alindog sa malayong Silanganan

Part 3


Umaga nanaman at nagmumuni, sa malayong silanganan
ay inalala ang nakaraan. Napansin kong maraming mga
dalagang naggagandahan, kanilang ipinabungad ang balat
ng porselana sa madla, kanila rin namang ipinabungad ang
pagpapasikip ng kanilang mga suso. Alam ko ang layunin
nila, bakit ka mag mamaganda sa madla kung wala kang
motibo at sa may di kalayuan ay may mahangin na ihip sa
dakong kaliwa ko at harap. Hindi ko sinadyang makita ang
kanilang mga hita bagaman wala akong ginagawa, yumukod
ako sa likuran. Pinalilibutan ng maraming dalaga na may mga
kolerete sa kanilang katawan, hapit ang damit at hapit ang
pantalon, bakas ang magandang hubog ng kanilang katawan,
may mga mapupulang pisngi at ang mga labi, may mababangong
ligaya. Gusto kong tikman ang isa at pagkatapos ay ang isa
rin naman, gusto kong matikman ang sarap ng ligaya sa
sandaling oras, isang oras o hanggang limang oras ay ang
paghahambog ko. Maalindog ako pag dating sa romansa
at pinang gigigilan ko ang babaeng may pamigkis sa susong
malaki, habit at bakas ang magandang hubo ng katawan
ngunit inisip ko na pagkatrapos kong man na gawin iyon ay
anong mangyayari sa akin. Ganun parin at walang magandang
mangyayari, mararamdaman mo lang ang ligaya sa sandali
ngunit hnidi ang tunay na hinahangad ng magandang puso.
Ayaw ko itong gawin pero narito ang demonyo sa paligid
at naghahanap ng kanyang masisila at makakasama sa impierno.
Sa kabila ng lahat ng ito, nag titiis ako hanggang makahanap ako
ng isang birhen sapagkat siyang kapuri-puri magpakailanman at
bukod dito, nais kong baguhin ang kabataan ko at magsimula
ng panibaong buhay ngunit humahadlang ang tadhana sa balak
kong ito. "Bakit kaba ganyan Alexis?", ito ang tinatanong ng
konsensya ko. "Ano ba talaga ang gusto mo, magbagong buhay
habang bata pa o magpakasawa muna habang bata pa?
sabi mo noon sa sarili mo nais mong magbago pero hindi
naman pala natutupad bunsod ng maraming tukso at
pagkakaabala sa isip mo". "Tila marami kang gustong
mangyari sa buhay mo at hindi mo maintindihan ang mismong
nilalaman ng iniisip mo!." Minsang naitanong sa sarili na,
"kung mamamatay lamang ako ay ayaw ko namang dumating
sa oras na mamamatay ako sa sarili kong kamay". Sinabi ng sarili,
"gusto kong ilibing ang aking katawan at mag pahinga na
lamang kung wala rin namang akong kabuluhan sa lupa,
gusto kong bumalik sa alabok, gusto ko sanang kunin ang
kaluluwa ko ng Pangioon ko, gusto kong maging alagad ng kabutihan
pag akyat ko sa langit." (itutuloy.....)

-Alexis
1960

Ang umaga sa Disyembre

Part 2

Gaya ng aking ama na tinatapakan ang pagkatao
ng mga nagsisilakihang pangalan sa baryo. Animo'y may
pinag aralan nga't walang prinsipyo. Ang aking ama ay
may prinsipyo gaya ko rin naman na matapang ang kalooban.
Ginising ako ni ama upang alamin kung ano ang ibabayad ko sa
kailangan ko at hindi naman ako nag atubiling sumagot sa kanya at
pag dakay inabot ang perang dalawang libo ngunit
nakikita ko sa mga mata nya ang mga luhang ayaw
bumagsak upang di ko masaksihan ang kahirapan sa
kanyang nararanasan. Alam ko kahit hndi nya sabihin
dahil anak nya ako, bakas sa mukha nya ang hirap ng
pagtitiis sa pang aapi ng mga tao sa kanya at sa tuwing
nalulugmok at nalulungkot ang kanyang pag-ibig ay
gayun din ang nararamdaman ko. Masakit isipin na
kami ay apiapihan lamang sa harap ng tao ngunit
batid ko na sa ganang kakayahan ay ipinamumungkahi
din namin sa lahat na may silbi rin kami sa lipunan.
Tinanatong ko ulit sa umaga kung bakit ganito ang
pagising sa akin ng tadhana, ano ba talaga ang gustng
mangyari sa amin ng panginoon ko. Masakit masaktan
sa kamay ngunit mas masakit sa damdamin kung makikita
ko ang aking minamahal na nalulungkot, aalis ako sa
umaga at maghahanap ng panibagong gawain sa dahilang
kinakailangan ang utos ng aking magulang para sa
kinabukasan namin.(itutuloy.....)

-Alexis
1960

Rumurupok na bato; and unang kabanata ni Alexis 1960

Damdaming napapagod at nasasaktan. Pinipilit na
ibangon ang mga tuhod mula sa kahirapan, at
sa pag-iisa ay tahimik ang aking paligid iniisip ko
kung papaano at ano ang aking gagawin.
Pinipilit alamin kung bakit ganito ang naging
aking buhay sa ngayon, natatanong sa
sarili ano ba tlg ang gustong mangyari sakin
ng Panginoon ko. Ayaw kong mabuhay ng
walang dahilan ngunit sa pagsisikap kong malaman
ang ganitong aspeto ay minarapat ko nalang
hayaan ang tadhana na gawin ang kanyang mga
balakin sa akin. Kalungkutan sa araw at
gabi, katahimikan sa bawat oras, Hindi
makatulog sa gabi sapagkat dinadalaw ako ng
kung ano. Panalangin ko na sa abot ng aking
makakaya at pagiging matapang ay malampasan
ko ang hirap ng aking kalagayan. Puno na ang
damdamin ko ng luha at nakita ko ang aking mga
luha buhat sa langit na syang bumabaha sa lupa.
Ayaw kong umiyak sa dahilang kinikimkim ko
ang aking kalungkutan at pagdadalamhati at
hinahayaan na mahupa ito. Kinakausap
ang sarili bunsod ng pag-iisa, di makasalo ng
iba sa ganang aking larawan. Hinahayaan ang
puna ng bawat tao.....(itutuloy.....)

-Alexis
1960

Vigan

I was sad when i start to paint this Vigan place. There is no color in the painting but only brown colors. The white and black for my two days of waiting was done. I have never even think about any else but by my mind composes a lot. The gray of my wilderness, the white of my loneliness, the black of my nowhere else. Whenever i look at my works or art, i remember my past days of somewhat persecutions by others. To my paintings, i desire not to gain any harm from others but i desire to be persecuted by the eyes of the people. It reminds my kindliness, my peacefulness, my sacrificing for a long hours of standing in what would be the past should i paint.

-Wilfredo Bolbes

San Francisco Bridge

Aja! this is San Fransisco Bridge. It is not a good painting but the details are in the canvas, you can see that the long bridge of the path and the blue sea impose the attention of everyone. When i first start doing the sketching, some one asked me if i did it and i replied to her, "yes". She said that it's a good sketching although it is not yet done. Tomorrow that morning, i declare to put some oil paint in the canvas and it was done. My mother told me that it is a good painting and i said to my mama that i am just trying to improve my skills although i don't have a chance to study the art. I am just a beginner and i want to learn more about painting that is why i have done so many paintings and in fact, i know i can paint the body of a woman naked but due to lack of time to paint i can't get to have a chance to practice anyway. I hope that my readers of this blog would be delighted and i am encouraging you to show your skills and reveal the art beyond your imagination and i promise to that you will never regret that.

-Wilfredo Bolbes

The sunflower and the girl

Hello sa inyong lahat! Ito ang ipininta kong munting binibini na nakatalikod. ipininta ko siay dahil maganda siyang binibini, isang araw ko itong ginawa at ang ibinilad ko sa arawan ay hndi napansin na nakalapag pala ito at natapakan. Talagang sumama ang loob ko ng nakita kong natapakan ng kapiranggot, kahit na kapiranggot lang ang rumi ay hindi ako papayag na dumapo ito sa pinaghirapan ko dahil pinapahalagahan ko ito. Gawa ito ng aking pagsisikap at pag titiyaga para lamang matapos ang simpleng pinta. Napapasaloob dito ang aking imahinasyon at pagkatao kaya ayaw kong dumapo ang katiting na rumi sa pinaghirapan ko lalo na't mahalaga ito para sa akin. Ganito ako kaestrikto sa mga obra maestra ko. Ito'y mananatili hanggang sa ako'y tumanda upang mailagay ko rin naman ang aking lagda ng aking kabataan hanggang sa pagtanda at hanggang sa magpunla ang aking pagkalalaki. O hindi ba't ang drama noh? (napangiti....) kayo? anong naiisip nyo kapag kayo'y nagmumuni? (nag iisip.....)

-Wilfredo Bolbes

Mr. Wil and Fred

Magandang araw sa inyo! ako po si Ginoong Wilfredo Bolbes at laking Parañaque, labing siyam na taong gulang at binata (tumatawa....) maganda ba ang sketch kong "Cultura Caleza"? Hindi ko pa tapos ipinta kasi ito kaya habang ipininta ko pa ay gusto parin itong ilathala sa websayt na ito. Maganda rinba ang ipininta kong tuta ng natutulog? Dawalang taon na ito sa aking Kustodiya at nananatili parin sa akin. Nagbago ang kulay nito sa dahilang tumagal na ng dalawang taon.

-Wilfredo Bolbes

http://thepotentialart.multiply.com

Name the painting and also the bigger one :)

Hello to everyone....

This is my painting :) could you pleas name it? hmmmm hindi ba't maganda naman yung gawa ko? actually ang unang nakakita niyan ay ang papa ko, eh pano ba naman hndi ako bumaba at lumabas ng apartment kaya ayun umakyat ang papa ko tapos binuksan ang pinto at bumungad sa kanyang harapan ang ginagawa ko. Habang ginagawa ko ang painting na iyan ay napakita sa harapan ng ama ko ang aking dungis na puro oil paint ang aking kamay at damit, talagang i focus sa ginawa ko kahit hindi siya perpektong tingnan sa malapitan pero kung titingnan mo sa malayuaan ay mapapansin mo ang tunay na ganda ng painting ko. Kinunan ko pa iyan ng larawan gamit yung cell phone ng kuya ko at pagkatapos nun ay nag inuman sila then biglang binanggit ng kuya ko na marunong daw ako mag painting at pag daka'y pinakita niya ito sa kanyang kaibigan, laking tuwa ko ng nakita niya at nagtanong kung saang lugar iyon, sabi naman ng kuya ko ay ginawa ko lang yun. Laking tuwa ko talaga na malaman sa ibang tao na maganda rin pala akong mag pinta bukod dito ay maraming nagsabi sa akin na mahirap ang mag pinta gamit ang oil. ayun......