Pera muna bago ang buhay

Gusto kong isigaw sa karamihan na magsipaglayag kayo ng magandang buhay, ilayag mo nang yumaon ka, nag sipag-aral ng karangalang dala at kadaki-dakila sa mata ng madla ngunit kung ang pinag-aralang iyong dala ay idadaan lamang sa sariling interes at hindi ng pag tulong sa ibang tao ay ihinihiling kong halikan ng iyong mga tuhod ang putik! Hindi kayo karapat dapat na maging sinuman sakaling magutom ng bulsa at isawalang bahala ang buhay ng nag-aagaw buhay, hindi ito ang tunay na ugali ng tunay na pilipino! Hindi tayo nagsikap para lamang magkapera! Hindi tayo nag-aral para lamang guminhawa ang buhay! Hindi tayo nag-aral para magtanim ng sama ng loob o ano man! Hindi tayo nag-aral para malimutan natin ang lumikha sa ating na siyang may hawak din naman ng buhay mo at kapalaran mo! Wala akong nababasang libro na maaaring maga sabi na nag-aaral ang tao para guminhawa ang buhay at para kalimutan ang diyos! Kayong mga doctor na ginagalang ng duka sa pilipinas! dala ninyo ang kaalaman para bumuhay at magpagaling ng sino man! Mga kababayan ko, mula taong 1995 hanggang 2007; nag-kasakit ang aking pamangkin na babae at di na nag atubili ang aking magulang na idala agad ito sa OLIVAREZ HOSPITAL ng Parañaque. Hindi sana nila tatanggapin ang aking nagkasakit na pamangkin na babae dahil sa walang perang dala ang aking magulang! Nagmamakaawa at umiiyak ang aking ina na gamutin nila ang aking pamangkin! Kailangan pa ba ng magulang ko na umiyak sa harapan at mag makaawa sa harap ng mga NURSE AT DOCTOR?! Pangalawa! Namatay ang tito ng aking kaibigan sa loob ng HOSPITAL NG OLIVAREZ! Pangatlo! Namatay ang bunsong babaeng kapatid ng aking kaibigan sa LOOB NG OLIVAREZ HOSPITAL dahil umano'y kulang daw ang pera kaya hindi kayang tustusan ang mga gamutin! Malalaman sa mga maiitim na budhi ng OLIVAREZ HOSPITAL na HINDI NILA IPAPAKITA ANG KANILANG ID O PANGALAN! Pang-apat! Nagkasakit ang aking ina ng dayariya at hindi tinanggap dahil sa kulang ang dala naming pera kaya't dinala namin ang aking ina sa HOSPITAL SA KABIHASNAN at taong 2007, ika-31 ng buwan ng disyembre, nadisgyasya ang aking matalik na kaibigan! ang aksidenteng iyon ay nangyari malapit lamang sa lugar ng OLIVAREZ HOSPITAL, biak ang panga, putok ang batok, bugbog ang dib-dib nito bandang kanan, lalong sumama ang mga pangyayari na sa kasamaang palad ay muling hindi tinggap ng OLIVAREZ HOSPITAL ang aking matalik na kaibigan. ang sabi ng mga nurse at doctor ay ito, "may pera ba yan?". Tanging isang baon lamang ang siyang iniwan sa akin ng kaibigan ko at ito ang kanyang sinabi, "pre, mag-aral kang mabuti at tapusin mo ang pag-aawal mo". Mga kababayan ko, huwag ninyong dalhin ang inyong mga mahal sa buhay maging kamag-anak man o hindi, kaibigan man o hindi sa hospital na walang ibang alam kundi ang pera, walang ibang alam kundi tanungin ang nag hihingalong pasyente kung may pera o wala. Paano na lamang kung si OLIVAREZ ang maaksidente? paano na lamang kung may masamang mangyari sa isa sa kanilang mga magulang o kaibigan? paano kung silang mga doctor at nurse ang naaksidente? pera ba muna o ang pag sagip sa buhay ang dapat unahin? palagay ko kung napaka ipokritong tao ka at nakapa mukhang pera ay walang kasing itim ang budhi! Sila ang mga DOCTOR NA PUMAPATAY! ang pag patay ay hindi lamang mga kamay ang gumagawa kundi ang siyang walang konsensya sa kapwa ang siyang maaaring pumatay sa buhay ng isang tao maging dukha man o mayaman, maging bata man o matanda, babae man o lalake. Tanggapin ng iba na sa Pilipinas ay may mga kahanga-hanagng doctor at nurse na mukhang pera, silay nagsisikap mag aral para hindi sumagip ng buhay kundi yumaman! Ito ang Pilipinas! Ito ang tunay na mukha ng bansa nating mga pilipino! Ako, ikaw, sila, tayo! Talagang sa Pilipinas na ang ibang nurse at doctor, may maitim na budhi din, kung gaano kaputi ang kanilang suot ay gayon din kaitim ang kanilang mga budhi at konsensya! Ito ang aking simulain! Alko si Wilfredo C. Bolbes, isang estudyante, indibidwal at isisigaw ko sa maraming tao ang mga pag-papaimbabaw, pagpapaka-ipokrito, pagiging-sakim, pagiging-makapal ang mukha, pagiging-mukhang pera ng mga INSTITUSYON! MGA ORGANISYASYON! MGA KORPORASYON O KUMPANYA AT HINDI AKO MATATAKOT NA MAGSALITA NG TOTOO IKADAHILAN MAN O IKAHULUGAN MAN ITO NG AKING SARILING KAPAKANAN...........